Nachtdienst, niet voor iedereen de fijnste dienst. Als het tijd is om naar bed te gaan, stap jij op je fiets of in je auto. In de huizen waar je langsrijd zie je hoever iedereen is, lamp en tv beneden aan, lamp boven aan of alle lampen al uit. En jij gaat beginnen aan je werk”dag”. Vooral als het regent heb je toch echt wel wat medelijden met jezelf. Want wat zou je dan toch graag in een warm bed kruipen.
Je loopt de afdeling op, aan de collega’s van de avonddienst zie je al hoe het ervoor staat op de afdeling. Eerst maar wat koffie, je weet maar nooit of dat de rest van de nacht nog lukt. En dan…. collega’s van de late dienst gaan naar huis. De “nachtdienst sfeer” daalt over de afdeling heen. Rust op de gang, lampen gedimd, patiënten slapen. In de nacht is alles anders. Zo stil mogelijk en zo donker mogelijk de bellen lopen.. zaklampje in je mond als je beide handen nodig hebt. Patiënten hebben in de nacht minder afleiding en dat geeft regelmatig ruimte aan piekergedachten. In de nacht heb je vaak intense, diepgaande gesprekken met de patiënt. De nachtdienstdip in de tweede helft van de nacht probeer je door te komen met wat lekkers te eten. Niet altijd gezond, want je mag jezelf verwennen in de nachtdienst…..
Dagdiensten komen binnen, het leven op de afdeling neemt weer toe. Het zit er weer op. Op weg naar de uitgang, wenst iedereen die dan gaat werken je welterusten, en dat is zo heerlijk. Eerst nog goed wakker blijven onderweg, appel eten, meezingen, raam open, gekke gezichten trekken, jezelf in je gezicht slaan. (Erg leuk voor de mensen die me weleens tegen zijn gekomen denk ik)
En dan het fijnste moment, daar kan niets aan tippen. Je glijd je bed in en valt in de lekkerste slaap die je ooit zal hebben. Vooral als het regent….
Heb je ook leuk verhaal ter inspiratie? Neem dan contact op.